کجا و چگونه کوهنوردی کنیم؟ - وبلاگ گیتلب

به گزارش وبلاگ گیتلب، شاید چشم انداز ای که از دامنه کوه دیده می گردد، سکوت، هوای تمیز و خیلی چیزهای دیگر وسوسه کوهنوردی را بارها به جانمان انداخته باشد. اما حتی اگر نخواهیم به صورت جدی کوهنوردی کنیم، برای یک روز کوهپیمایی، هم باید مسیرهای مناسب را بشناسیم و هم باید بدانیم که باید چه چیزهایی همراه ببریم.

چطور شروع کنیم؟

علاقه تنها چیزی نیست که نیاز دارید. باید قدرت و آمادگی بدنی خوبی هم داشته باشید، تجهیزات کامل و کافی همراه تان باشد و اصول اولیه را یاد بگیرید. حتما داستان آدم هایی را که یک روز رفته اند کوه و تا چند روز پا درد و بدن درد داشته اند را شنیده اید. همه اینها از عدم آمادگی ناشی می شوند. پس قبل از کوهنوردی با پیاده روی طولانی، دو و وزنه زدن قدرت بدنی تان را بالا ببرید.

اتفاق بعدی باید در فکر تان بیفتد. بالا رفتن از پیچ و خم های کوه کاری آهسته و پیوسته است. ممکن است چند ساعت طول بکشد تا با قدم های آرام بالا بروید و بعد برشد. احتمال اتفاق های پیش بینی نشده هست. باید بتوانید خونسردی تان را حفظ کنید. رفتن با آدم هایی که قبلا تجربه کوهنوردی داشته اند می تواند خوب باشد.

چه وسایلی لازم داریم؟

برای انتخاب و خرید وسایل کوهنوردی ضروری است از یک فرد باتجربه یاری بگیرید. همواره گران بودن وسایل نشانه مناسب بودن آنها نیست. اگر یکبار برای کوهنوردی می روید که هیچ ولی اگر بخواهید حرفه ای کوهنوردی کنید باید تجهیزات حرفه ای هم تهیه کنید که قیمت شان هم معمولا مقرون به صرفه نیست. سر زدن به جاهایی مثل میدان منیریه تهران می تواند برای خرید وسایل کوهنوردی مناسب باشد.

قدم قدم تا کوهنوردی حرفه ای

شما وسایلی مثل کفش، کوله پشتی، کاپشن گورتکس یا کاپشن پلار، هدلامپ و چراغ قوه، جی پی اس، عینک، دو جفت دستکش، کلاه مناسب فصل، بادگیر، جوراب کلفت، جعبه یاری های اولیه، فلاسک چای و آب، چاقو، ظرف غذا و قاشق و چنگال، باتوم، چادر، کیسه خواب، اجاق گازی، قرص ضدعفونی نماینده آب، دستمال سر و هدبند نیاز دارید.

کفش باید یک تا یک و نیم سایز بزرگ باشد که موقع پایین آمدن پا را اذیت نکند. مقدار 14 تا 19 سانت برای مقدار ساق مناسب است. کفی باید خاصیت ضربه گیری، اصطکاک مناسب و عاج عمیق و مقاوم داشته باشد. و اما روی کفش؛ رویه باید محکم، ضد آب، مقاوم دربرابر سرما و گرما و قابل انعطاق باشد.

ضروری است لایه لایه لباس بپوشید. لایه اول جذب یا استرچ است، درست مثل لباس غواصی. این لایه دو مدل تابستانی و زمستانی دارد. هدف از پوشیدن لایه دوم گرم شدن است. جنس این لباس ها می تواند پشم یا پر باشد.

لایه بیرونی ضدباد و ضدآب است، اما اجازه می دهد پوست نفس بکشد، مثل کاپشن و شلوار. اگر هوا خیلی سرد باشد، لایه ها را به چهار تا برسانید. پس همه چیز به راستا و فصل و شرایط آب و هوا بستگی دارد.

به چه نکاتی باید توجه کنیم؟

اول به خانواده و دوستان خبر بدهید که راهی کوه می شوید، از کدام راستا می روید و کی برمی شد. البته وقتی به پایین هم رسیدید، به آنها اطلاع بدهید.

چک فهرست داشته باشید و مطمئن شوید هیچ وسیله ای را جا نگذاشته اید. از قبل شرایط آب و هوایی و ویژگی های راستا را آنالیز کنید. نقشه را بارها نگاه کنید و خروجی های ایمن را بشناسید.

راه افتادن برای صعود آن هم تک و تنها کار عاقلانه ای به نظر نمی رسد. ضروری است حتما راهنما کنارتان باشد و گروهی حرکت کنید. دیگر این که از راستا اصلی منحرف نشوید و در کنار اعضای گروه بمانید.

باتری اضافی برای چراغ قوه، جی پی اس، نقشه، آب کافی و مواد قندی و نمکی داشته باشید.

در فاصله های زمانی تعیین بایستید، استراحت کنید و خوراکی پرانرژی و مواد پروتئین دار بخورید. ولی این مدت باید محدود باشد. هیچ خوب نیست بدن تان سرد گردد. 5دقیقه بعد از هر یک ساعت، زمان مناسبی به نظر می رسد. اگر هوا سرد است، اصلا ننشینید و برای استراحت ایستاده بمانید.

حتی در سرما مدام آب بخورید. اگر دهان تان خشک شد یا به نفس نفس افتادید، نشانه این است که دارید تند حرکت می کنید، یا کوله سنگینی برداشته اید، فاصله پاها زیاد است یا لباس زیادی پوشیده اید.

اگر هوا داشت طوفانی می شد، قبل از شروع بوران، بادگیر، دستکش و کلاه بپوشید که اگر باد شروع گردد، همین کار ساده هم دیگر سخت خواهد بود. یادتان باشد برای برگشتن هم انرژی ذخیره کنید.

راستاهای مناسب کوهنوردی کدامند؟

درکه

یکی از جاهای باصفای تهران درکه است که گذشته از رستوران ها و کافه هایش، پاتوق دوستداران کوهنوردی در مرکز است. از درکه به سمت پلنگ چال یا ایستگاه شماره پنج توچال حدود 6 کیلومتر راه است. این جا یکی از راحت ترین راستاها برای کوهنوردی است. البته تا اذغالچال امن است و بعد از آن زمستان ها باید مراقب ریزش بهمن باشید.

دربند تهران، محله خوش آب و هوای مرکز

عظیمیه

کوه عظیمیه کرج راستا کوتاه و راحتی دارد. این کوه 2400 متر از سطح دریا بالاتر است. بیشتر طول راه، پاکوب است و راستای غیرفنی به شمار می رود.

درآباد

دارآباد در شمال شرقی شمیران یکی دیگر از راه های امن به شمار میرود. در جایی که به پارکینگ معروف است، تابلوی راهنمای روددره را پیدا می کنید. از پل کوچکی رد شوید تا به کافه کوهستانی برسید. این راستا در شرق رودخانه به طرف شمال ادامه پیدا می نماید. به دوراهی که برسید، یک راه به یال شن سیاه معروف است و شیب تندی دارد. راه دیگر به گردشگاه های کنار رود می رسد. اگر زمستان تصمیم گرفتید به دارآباد بروید، حتما یال شن سیاه را انتخاب کنید که تنها راستا امن است.

از پارک جمشیدیه کوه پیمایی را شروع کنید و در راستای پهن، 2 ساعت جلو بروید تا به کلکچال برسید. در این جا ارتفاع از سطح دریا 2600 متر است. این راستا بسیار امن و راحت است، اما زمستان ها به یخ شکن و باتوم نیاز دارد. تابستان ها، راستا را به گردنه گرز دره ادامه دهید و تا پناهگاه شیرپلا بالا بروید.

راه کوتاه دیگر هم وجود دارد، از سربند به شیرپلا و توچال که البته اصلا ساده نیست. بخشی از راستا طناب کشی شده و شیب تندی دارد. زمستان که اصلا به این جا فکر نکنید، به خصوص که ممکن است بعد از ساعت 15 تله کابین تعطیل باشد و اوضاع برای برگشت پیچیده گردد.

ولنجک

یکی از راستاهای پرریسک که زمستان آن را توصیه نمی کنیم، راستا ولنجک است. از پارکینگ ولنجک تا ایستگاه یک تله کابین توچال، یک راه آسفالت در پیش دارید و بعد تازه راه اصلی شروع می گردد. بعد از ایستگاه دو احتمال سقوط بهمن هست، به خصوص که تا ایستگاه 5، رستوران و کافه ای در راه نیست و ممکن است خسته شوید.

دماوند

برای صعود به دماوند از یال های زیادی می توانید راهی شوید. راستا جنوبی آن ساده ترین راه است که از پلور و رینه شروع می گردد. وسط جاده آسفالتی که رینه و پلور را به هم وصل می نماید، یک راستا خاکی به سمت شمال وجود دارد که تابلوی کوچکی نشان می دهد که به سمت گوسفندسرا و مسجد صاحب الزمان می رود. همین جا شروع راه است.

یکی از راستاهای سخت، راستا شمالی به سمت دماوند است. در جاده هراز، بعد از گزنک، 7 کیلومتر جلو بروید تا به روستای بایجان و بعد روستای ناندل برسید. کوه نوردی شما از یال شمالی دماوند در دشت چم بن شروع می گردد. یکی از نکته های این راه، کمبود آب آشامیدنی است. کوهنوردانی که زمستان از این راستا صعود می نمایند، گاهی مجبور به آب کردن برف ها می شوند.

راستا شمال شرقی برای رسیدن به دماوند از روستای گزانه یا گزنه و در امتداد رودخانه تلخ رود شروع می گردد. این راه شیب تندی دارد. اگر از جاده هراز و از پلور به جاده سد لار برسید، از کنار تابلوی پناهگاه سیمرغ به جاده خاکی می رسید که نقطه اول راستا غربی به شمار می رود.