کشف اولین فرهنگ بشری که به وسیله شهاب سنگ از میان رفت! - وبلاگ گیتلب

به گزارش وبلاگ گیتلب، بیش از 1500 سال پیش، فرهنگ گسترده ای به نام سنت هوپول Hopewell (یا فرهنگ هوپول) که در سراسر شرق ایالات متحده امروزی توسعه یافته بود، به یکباره از میان رفت و دانشمندان هیچگاه با قطعیت متوجه نشدند که این ناپدید شدن به چه علت اتفاق افتاده است. با این حال، اکنون گروهی از دانشمندان به شواهدی دست یافتند که نشان می دهد یک انفجار کیهانی و شهاب سنگ می تواند جدی ترین علت این واقعه باشد.

به گزارش وبلاگ گیتلب، سنت هوپول (که فرهنگ هوپول نیز نامیده می گردد) جنبه های مشترک تمدن باستانی بومیان آمریکای پیش از کریستف کلمب را توصیف می نماید که در سکونتگاه های کنار رودخانه های شمال شرقی و میانه غربی وودلند شرقی از 100 قبل از میلاد تا 500 پس از میلاد شکوفا شده بود. سنت هوپول یک فرهنگ یا جامعه واحد نبود، بلکه مجموعه ای پراکنده از جمعیت بود که به وسیله شبکه مشترکی از راستا های تجاری به هم متصل شده بودند. این فرهنگ، در گسترده ترین حد خود، از سواحل شمالی دریاچه انتاریو تا رودخانه کریستال ایندیان ماوندز در فلوریدا امروزی جریان داشت.

در حدود سال 500 میلادی، به یکباره این فرهنگ ناپدید شد و هیچ نشانه ای از تبادل کالا، ساخت و ساز و حتی فراوری مصنوعات هنری دیده نشد. این ناپدید شدن فرهنگ هوپول همیشه معمایی بود که بسیاری از دانشمندان در کوشش برای حل آن، سال ها وقت گذاشتند. جنگ به دلیل افزایش ثروت و در نتیجه ایجاد رقابت میان سکونت گاه ها، تغییرات آب و هوایی که باعث مهاجرت حیوانات شد و حتی کسترش کشاورزی بجای تجارت، از جمله فرضیه هایی بود که برای انقراض این فرهنگ مطرح شد، اما هیچ از این فرضیه ها نتوانست دلایل قطعی این ناپدید شدن را به اثبات برساند. اکنون راستا نوی برای تحقیق باز شده است؛ کشف بقایای انفجار یک دنباله دار در نزدیکی زمین.

محققانی که در 11 مکان باستان شناسی مختلف هوپول که سه استان مختلف قرار دارند، در حفاری خود غلظت های غیرعادی ایریدیوم و پلاتین را پیدا نموده اند که نشانه هایی از تکه های شهاب سنگ است. در همین حال، یک لایه زغال چوب در رسوبات نشان دهنده یک دوره شدید گرمای زیاد است. فرضیه این است که بقایای یک دنباله دار در حال عبور ممکن است در نزدیکی جوامع هوپول اوهایو به زمین برخورد نموده باشد و باعث انفجار هوایی شد که تأثیرات عمیق و بالقوه ویرانگری بر محیط محلی داشت.

شواهدی که نشان می دهد مردم تکه های شهاب سنگ را جمع آوری نموده و آن ها را در جواهرات و آلات خود گنجانده اند، همراه با اشاراتی از یک فاجعه در فولکلور محلی، نشان می دهد که قطعاً رویداد مهمی در آن موقع رخ داده است، رویدادی که محققان معتقدند ممکن است به یک تحول مهم در حوزه اجتماعی یاری نموده باشد. البته هنوز سرنخ های دیگری نیز می توان ارائه داد؛ در نزدیکی مرکز منطقه بارش شهاب سنگ، تپه دست سازی مربوط به آن عصر وجود دارد که به شکل یک دنباله دار است و به آن Milford Earthworks می گویند. بعضی دانشمندان باور دارند که این بنای یادبود از این واقعه بسیار هولناک بود که بازماندگان این فرهنگ برپا کردند. علاوه بر این، در میان بعضی قبایل امروزی که بسیاری آن ها را نوادگان فرهنگ هوپول می دانند، هنوز در خصوص یک رویداد فاجعه بار در میان قبایل پیشین صحبت می گردد.

کنت تانکرسلی، انسان شناس دانشگاه سینسیناتی در اوهایو، می گوید: میامی ها از مار شاخدار می گویند که در آسمان پرواز کرد و سنگ ها را قبل از سقوط به داخل رودخانه بر روی زمین انداخت. در واقع وقتی شما دنباله داری را می بینید که در هوا می گذرد، شبیه یک مار بزرگ به نظر می رسد. شاونی ها به یک پلنگ آسمانی اشاره می نماید که قدرت تخریب جنگل ها را داشت و داستان های قبایل اتاوا درباره روزی است که خورشید از آسمان به زمین سقوط می نماید. همه این داستان های بومیان، ریشه های بسیار کهنی دارد که نشان می دهد در گذشته های دور اتفاقی هولناک این مردمان را نابود نموده است.

به گفته محققان، ریزشهاب سنگ هایی که در چنین رویداد هایی باقی می مانند می توانند همانند یک اثر انگشت برای ما اطلاعات به همراه داشته باشند. تانکرسلی می گوید: رویداد های کیهانی مانند سیارک ها و انفجار های دنباله دار مقادیر زیادی عنصر کمیاب به نام پلاتین را بجا می گذارند. مشکل این است که پلاتین در فوران های آتشفشانی نیز رخ می دهد؛ بنابراین ما بعلاوه در پی عنصر کمیاب دیگری هستیم که در رویداد های غیرزمینی مانند محل برخورد شهاب سنگ یافت می گردد و ما یک رشته ایریدیوم و پلاتین پیدا کردیم. این تیم از تکنیک هایی از جمله میکروسکوپ الکترونی روبشی و طیف سنجی پراکنده انرژی، برای شناسایی عناصر موجود در رسوبی که جمع آوری کردند، استفاده کردند. بقایای قطعات شهاب سنگ در مقایسه با مکان ها و زمان های دیگر، به طور غیرعادی در فرهنگ هوپول بسیار متراکم بودند.

همزمان، تاریخ گذاری مواد نیز با استفاده از روش های کربن 14 و سن سنجی گونه شناسی، انجام شد. محققان تخمین می زنند که این رویداد بین سال های 252 و 383 پس از میلاد رخ داده است. سوابق تاریخی نشان می دهد که 69 دنباله دار در همان دوره زمانی ثبت شده اند. این مطالعه نو نشان می دهد که این انفجار در فضا می تواند آتش هایی به مساحت 9200 مایل مربع (حدود 23828 کیلومتر مربع) را ایجاد کند.

در حال حاضر مطالعات بیشتری برنامه ریزی شده است تا ایده بهتری در خصوص چگونگی تأثیر بارش شهاب سنگ ها بر چنین منطقه گسترده ای ایجاد کند. به عنوان مثال، منظره گیاه شناسی آن موقع را می توان به وسیله مشاهده دقیق گرده های به دام افتاده در رسوبات تجزیه و تحلیل کرد. با این حال، دانشمندان اذعان می نمایند که هنوز سؤالات زیادی وجود دارد که بی پاسخ مانده اند، زیرا نگاه کردن به تاریخ 1500 ساله چندان آسان نیست. هنوز چیز های زیادی برای کاوش در این مکان های خاص و در این دوره زمانی خاص وجود دارد. دیوید لنتز، دیرینه اکولوژیست دانشگاه سینسیناتی می گوید: برای اینکه بدانیم دقیقاً چه اتفاقی برای این فرهنگ افتاده است، ما فقط چند نقطه نوری در تاریکی داریم. اما قطعاً ما با ناحیه ای سر و کار داریم که با گرمای زیادی که برای مردم آن منطقه فاجعه بار بود، روبرو شده است. گفتنی است که نتایج این تحقیق در نشریه Scientific Reports منتشر شده است.

منبع: sciencealert

ترجمه: مصطفی جرفی-وبلاگ گیتلب