آماری وحشتناک در ارتباط گرمایش جهانی
به گزارش وبلاگ گیتلب، در صورتی که اطلاعات کافی در رابطه با گرمایش جهانی و تغییر اقلیم ندارید، آمار ارائه شده در این جا به درک بهتر شما در این زمینه یاری خواهد نمود.
ما انسان ها از مدت ها پیش به طور غیر مستقیم پدیده گرم شدن دنیای را تجربه می کنیم. همه ما باید در پی یافتن راهکار هایی جهت کاهش این پدیده دنیای و جلوگیری از بروز پیامدهای جدی در این زمینه باشیم.
بررسی آماری مربوط به گرم شدن دنیای
داده های آماری ارائه شده به وسیله مؤسسه فضایی ناسا که بر دمای سطح دنیا نظارت می نماید، نشان داد که میانه دمای نزدیک سطح زمین از سال 1880 به میزان 4/1 درجه فارنهایت افزایش یافته است.واقعیت بدتر در این زمینه این است که دمای دنیای در طول یک دهه اخیر به میزان هشدار دهنده 36/0 درجه فارنهایت افزایش یافته است. در صورتی که داده های مؤسسه مطالعات فضایی گادرد ناسا بر این اعتقاد است که 10 سال از گرمترین سال های سیاره زمین بین سال های 1998 و 2012 اتفاق افتاده است.
اولین دهه از این قرن گرم ترین دهه بوده، که در آن، سال های 2005 و 2010 به عنوان گرم ترین سال های تاریخ سیاره زمین معرفی شده اند. از طرف دیگر، سال 2012 به عنوان نهمین سال گرم کره زمین به ثبت رسیده است.
جالب توجه است که سال 2012، بر اساس مرکز داده های هواشناسی اداره ملی اقیانوسی و جوی ایالات متحده آمریکا، در موقعیت نهم لیست گرم ترین سال قرار گرفته است.
علاوه بر این، در داده های جمع آوری شده به وسیله برنامه تحقیقاتی تغییر اقلیم آمریکا مشاهده شد که دما در آمریکا در طی 50 سال اخیر تا 2 درجه فارنهایت افزایش یافته است. در طول همان دوره، این کشور شاهد افزایش 5 درصدی بارش می باشد.
صرفنظر از این مطالعه، افزایش غلظت دی اکسید کربن یکی دیگر از دلایل گرم شدن دنیای می باشد. میزان دی اکسید کربن آزاد شده در جو در نتیجه فعالیت های انسانی متعدد از جمله استفاده از وسایل نقلیه و ضایعات صنعتی افزایش می یابد. آمارها نشان می دهد که زغال سنگ به تنهایی حدود 90 درصد از غلظت کربن در جو زمین را تشکیل می دهد.
غلظت دی اکسید کربن اتمسفری از 280 قسمت در میلیون در سال 1880 به 6/392 قسمت در میلیون در سال 2012 افزایش یافت. اخیرا، در 9 مارس 2013، غلظت دی اکسید کربن برای اولین بار به 400 قسمت در میلیون افزایش یافت. با این حال، از آن موقع به بعد، دی اکسید کربن در زیر این غلظت به جای مانده است.
در صورتی که دانشمندان بر این اعتقادند که امروزه سطوح دی اکسید کربن در جو زمین می تواند تا 970 قسمت در میلیون در برسد، اما به یاد داشته باشید که این تنها یک براورد محافظه کارانه می باشد و ممکن است کاملاً دقیق نباشد.
در آمریکا، دی اکسید کربن 84 درصد از گازهای گلخانه ای حاصل از فعالیت های انسان شناسی در سال 2011 را به خود اختصاص داده است. احتراق سوخت های فسیلی برای فراوری برق بزرگترین منبع انتشار دی اکسید کربن در آمریکا می باشد و حدود 32 درصد از دی اکسید کربن منتشر شده را شامل می شود.
با این حال، دی اکسید کربن تنها یکی از گازهای گلخانه ای متعددی است که در پدیده گرم شدن دنیای نقش دارند. گازهای دیگر از جمله بخار آب (72 - 36 درصد)، متان (9 - 4 درصد)، ازن (7 - 3 درصد) و غیره هم از جمله گازهای گلخانه ای می باشند.
هنگامی که ما درباره پتانسیل گازهای گلخانه ای جهت گرم شدن دنیای صحبت می کنیم، متان بدتر از دی اکسید کربن می باشد. غلظت اتمسفری متان از 700 قسمت در میلیارد در دهه 1750 تا 1745 قسمت در میلیارد در دهه 1990 افزایش یافته است.
با طول عمر خالص 5/8 سال، متان نقش مهمی در افزایش میانه دمای دنیای ایفا می نماید. در صورتی که ما همه فعالیت هایی که باعث انتشار متان در جو می شود را متوقف کنیم، حدود 5/8 سال به منطور خلاص شدن جو زمین از متان زمان احتیاج است.
ذوب یخ های قطبی یکی از مهم ترین شواهد گرم شدن دنیای می باشد. پارک ملی یخی در مونتانای آمریکا امروزه تنها دارای 27 یخچال طبیعی می باشد در حالی که در سال 1910 این میزان 150 یخچال می باشد. علاوه بر این، در صورتی که پیش بینی های اجرا شده به وسیله سازمان زمین شناسی آمریکا نشان می دهد پارک ملی یخی تا اوایل سال 2030 عاری از یخ خواهد شد.
مثال دیگر یخچال های موجود در محدوده کوه هیمالیا می باشد. مطالعه مربوط به گرم شدن دنیای و ذوب شدن یخچال ها به وسیله مجمع بین المللی تغییرات اقلیمی نشان داد که یخچال های هیمالیا تا سال 2035 به میزان بسیار زیادی از بین خواهند رفت. ذوب یخچال ها نه تنها بر عرضه آب آشامیدنی تاثیر خواهند داشت، بلکه موجب وقوع سیلاب های ناگهانی در این منطقه می شود و بنابراین باعث بی خانمان شدن هزاران نفر خواهد شد.
شرایط مشابهی در منطقه ها قطبی مشاهده می شود که در این منطقه ها توده های یخ در نتیجه گرم شدن ناگهانی اقلیم به سرعت ذوب خواهند شد. دانشمندان بر این اعتقادند که گرینلند و قطب جنوب میزان یخ خود را نسبت به دهه 1990 تا سه برابر از دست داده اند.
اقیانوس اطلس تا سال 2100 عاری از یخ خواهد شد. در حالی که بسیاری از دانشمندان معتقدند که از بین رفتن تمام یخ های اقیانوس اطلس ممکن است بین سال های 2060 تا 2080 رخ دهد.
ذوب یخچال ها و توده های یخ قطبی باعث افزایش سطح آب دریاها خواهد شد. در صورتی که داده های جمع آوری شده به وسیله سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا نشان می دهد که 6 تا 8 اینچ افزایش در سطح دریاهای سراسر دنیا مشاهده می شود. احتراق سوخت های فسیلی برای فراوری برق بزرگترین منبع انتشار دی اکسید کربن در آمریکا می باشد در صورتی که توده های یخ در گرینلند ذوب شوند، منجر به افزایش حدود 20 متری سطح آب اقیانوس ها خواهد شد.
شایع ترین ناهنجاری های آب و هوایی می تواند در زمینه الگوهای خشکسالی و بارش دیده شود. درصد زمینی که به وسیله خشکسالی ها تحت تأثیر قرار می گیرند، نسبت به دهه 1970 دوبرابر افزایش یافته است. در آمریکا، براورد شده که هر ساله 30 تا 60 درصد زمین های این کشور در معرض خطر خشکسالی قرار دارند.
در حالی که دنیا شاهد افزایش میزان بارش تا دو درصد در هر دهه می باشد، این میزان برای کشور آمریکا تقریبا 6 درصد در هر دهه می باشد. به طور مشابه، فراوانی موج گرما در آمریکا در دهه های 1960 و 1970 به طور ناگهانی کاهش یافت.
آمار منتشر شده در مجلات زیست محیطی نشان می دهد که فراوانی و بعلاوه شدت طوفان ها در طول 30 سال گذشته به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. براوردها نشان می دهد که هر 8/1 درجه فارنهایت افزایش در دمای سطح اقیانوس ها منجر به 5 درصد افزایش در شدت طوفان می شود.
هر کسی تحت تأثیر تغییر اقلیم واقع شده است و حیوانات و گیاهان هم از این قاعده مستثنی نیستند. در طول 150 سال گذشته، سیاره زمین حدود 40 درصد از پوشش جنگل خود را از دست داده و به این ترتیب میزان بیابان زایی تا 30 درصد افزایش یافته است.
حدود 15 تا 37 درصد از گونه های گیاهی و حیوانی ساکن زمین احتمالاً بر اثر پدیده گرم شدن دنیای تا سال 2050 از بین خواهند رفت. با نگاهی به لیست حیوانات منقرض شده مشاهده می کنیم که بیش از 50 گونه تنها در طول قرن گذشته منقرض شده اند که انتظار می رود این آمار با گذشت زمان همچنان افزایش یابد.
دوزیستان به میزان بیشتری تحت تأثیر پدیده گرم شدن دنیای قرار می گیرند و تغییر اقلیم منجر به تخریب زیستگاه های آن ها می شود. اعتقاد بر این است که حدود 52 درصد از دوزیستان نسبت به اثرات پدیده گرم شدن دنیای حساس می باشند.
اداره نقشه برداری و زمین شناسی ایالات متحده در سال 2007 برآورد کرد که جمعیت خرس قطبی تا سال 2050 در نتیجه ذوب یخ های دریا، تا دو سوم کاهش خواهد یافت. تحت قانون گونه های در معرض خطر انقراض در سال 2008، خرس قطبی به عنوان گونه ای مورد تهدید قرار گرفته، تلقی شد.
گرم شدن دنیای بر صخره های مرجانی هم تأثیر می گذارد. براورد شده که حدود 71 درصد از این صخره ها بر اثر تغییر اقلیم در معرض خطر قرار دارند. به طور میانه، ما 1 درصد از صخره های مرجانی خود را هر ساله بر اثر گرم شدن دنیای از دست می دهیم. 80 درصد از صخره های دریای کارائیب در طول 30 تا 40 سال گذشته از بین رفته است.
ممکن است بعضی از این آمار اغراق آمیز باشد، اما واقعیت این است که گرم شدن دنیای پدیده ای است که هر لحظه بیشتر و بیشتر مشهود می شود و اثرات زیان باری بر زیست بوم خواهد داشت. باید کارهایی جهت کاهش گرم شدن دنیای به وسیله دولت و مردم صورت گیرد.
منبع: Abhijit Naik - HelpSaveNature
منبع: راسخون